Odkąd weszłam w świat prawdziwego cierpienia, przestałam narzekać. Cieszę się z tego, że mam ręce i nogi. Wcześniej nie wiedziałam, że jest to powód do szczęścia. Zostałam wyróżniona przez los wobec tylu pokrzywdzonych i jestem im coś winna.
Chcę z Tobą rozmawiać bez przerwy. Opowiedzieć Ci o sobie wszystko i poznać Ciebie z najmniejszymi szczegółami. Chcę móc Cię przytulić i poczuć w sobie siłę. Uwierzyć, że mogę wszystko bo będziesz mnie wspierał. Chcę robić z Tobą najprostsze i najwspanialsze rzeczy. Chcę przeżyć z Tobą wszystkie moje pierwsze razy. Bo jesteś tego warty. Wierzę, że jako jedyny mnie nie zawiedziesz. Bo jesteś wyjątkowy. Bo cenisz zupełnie inne wartości niż inni. Chcę żebyś nauczył mnie żyć. Pokazał inny świat. Spełniał ze mną swoje marzenia. Chcę być Twoją siłą i nadzieją. Wierzę w Ciebie. W nas.
Nadzieja uczy czekać pomalutku.
Istnieją trzy rodzaje kłamstwa: przepowiadanie pogody, statystyka i komunikat dyplomatyczny.
Całe nasze nieszczęście bierze się stąd, że nie umiemy sobie sami wystarczyć.
Człowiek może zrobić wszystko czego tylko zapragnie tylko musi mieć chęci.
Ty jesteś jak narkotyk,
bezwzględnie uzależniasz
co dzień Ciebie zażywam i nie mogę przestać...
Z historii narodów możemy się nauczyć, że narody nic się z historii nie nauczyły.
Najpiękniejszy rodzaj szczęścia to ten, w którym czujesz, że wszystko jest tak, jak powinno. Nie chodzi o wielkie, niesamowite wydarzenia, które zmieniają Twoje życie o 180 stopni, tylko o spokój ducha, o zasypianie z poczuciem, że Twoje jutro jest bezpieczne, a wszystkie sprawy są poukładane.
Kto się nauczył słuchać, będzie umiał i rozkazywać.
Lecz korzyść z tego krótka, jak dzień zimą.
