To, co robię, nie musi mieć sensu dla nikogo poza ...

 Czyż nie wiesz, mój synu, jak mało trzeba rozumu do rządzenia światem?

 Gdyby wszyscy politycy mówili jedynie o sprawach, na których się znają, byłoby o wiele ciszej na świecie.

 Szczęście to nie cel, ale sposób podróżowania. Nie jesteśmy na tej ziemi, aby być szczęśliwymi, ale aby robić coś, co samo w sobie jest wartościowe, co daje nam poczucie własnej godności, co sprawia, że czujemy się potrzebni, że mamy cel.

 Przesadne smutki oraz radości są tylko dla ludzi z nadmiarem czasu.

 Apostolstwo nie jest dyplomacją i kuglarstwem, i kabalistyką, ale proroctwem szczerym.

 Ludźmi rządzi się lepiej wtedy, kiedy bardziej wykorzystuje się ich słabości niż cnoty.

 Szczęście to nie cel, ale sposób podróżowania. Kto szuka szczęścia poza sobą, ten jak wielbłąd, szuka wody w pustyni.

 Szczęście to nie cel podróży, ale sposób podróżowania. To nie coś stałego, konkretnego, ostatecznego, ale zmienna wartość, zależna od wielu czynników, zewnętrznych i wewnętrznych. Nie siedzi w rzeczach materialnych, choć często szukamy go tam. Prawdziwe szczęście jest w nas samych, w naszej duszy, sercu, umyśle. Prawdziwe szczęście to być z kimś, kogo się kocha, robić coś, co się uwielbia, i być kimś, kim się naprawdę chce być.

 Szczęście to nie zamek gotowy, który można zająć. Szczęście nie jest czymś, to jest nic, ileś cię wynagrodzi twoje trudy, twoje wysiłki

 Im policja lepsza, tym kryminaliści sprytniejsi.