Szczęście to nie jest coś co jest gotowe. Pochodzi to z Twoich własnych działań. Jeśli chcesz inne, bardziej szczęśliwe dni, musisz zacząć od siebie.
Na świecie jest coraz mniej dobrych subiektów i rozumnych polityków, bo wszyscy stosują się do mody.
Szczęście jest jak rzeźba. Każdego dnia formujesz i kształtujesz, strugając niepotrzebne fragmenty, dodając nowe kawałki. Nie ma gotowego schematu. Każdy musi stworzyć własną figurę szczęścia.
Szczęście to po prostu dobre zdrowie i zła pamięć.
Szczęście nie może istnieć bez złych chwil.
Polityka, która nie zachowuje w sobie ani teologii, ani metafizyki, ani moralności, staje się ostatecznie interesem handlowym.
Szczęście przychodzi wtedy, gdy przestajesz narzekać na problemy, które masz i zaczynasz doceniać to jak wiele innych masz już za sobą.
Dla tego, co nie krzywdzi, zbędne prawodawstwo.
Pokonywać swoje słabości, panować nad swoimi pragnieniami, postępować zgodnie ze swoim sumieniem, szanować innych, tego właśnie nazywam szczęściem i nadzieją na pokój wewnętrzny.
Szczęście to obserwacja małych rzeczy, nie czekanie na wielkie cuda. Właściwie nie ma czegoś takiego jak wielkie momenty. Są małe chwile, które stają się wielkimi, gdy zwracamy na nie uwagę.
