Budząc się rano, pomyśl jaki to wspaniały skarb żyć, oddychać i móc się radować.
Szczęście - to nie pyszna gala, Szczęście - to tylko kędyś kryje się na dnie serca, cicha i skromna iskra, której nie zdążysz zabić, którą ciężko jest ożywić, która bez celu, bez pożytku świeci i płacze.
Szczęście to nie jest sumienie czyste, biały kołnierzyk, pełna kieszeń, ani ulizane dzieci. Szczęście, to stan duszy, to dużo wyższa dzienna temperatura emocji. Szczęście, to coś co dyktuje serce, a nie rozum.
Szczęście? To miłość, przyjaźń, rodzina, praca, która sprawia radość. To nieustanne poszukiwanie harmonii wewnętrznej, równowagi między tym, co robimy a tym, kim naprawdę jesteśmy.
Ja myślę teraz krótkoterminowo, nie ma co wybiegać za bardzo w przyszłość. Nie mogę się doczekać wiosny (...) Przesterowałam moją głowę na pozytywne myślenie, żeby cieszyć się życiem. I walczyć, bo mam o co. Ja teraz rozumiem, co to znaczy naprawdę cieszyć się każdą chwilą. Doceniam każdą minutę.
Nie wymażę nic z mojego życia. Każda rzecz, nawet najmniejsza doprowadziła mnie do tego, kim jestem teraz. Rzeczy piękne nauczyły mnie kochać życie. Rzeczy złe nauczyły mnie jak żyć.
Szczęście jest jak motyl. Im bardziej go gonić, tym bardziej unika ciebie. Ale jeśli zwrócisz uwagę na inne rzeczy, przyjdzie i usiądzie na Twoim ramieniu.
Nie dąż do szczęścia – jeśli go szukasz, jakby gdzieś się ukrywał, nigdy go nie znajdziesz. Szczęście to nie meta, to sposobność przeżywania każdego dnia.
Szczęściem jest moment, kiedy nie chcesz być na żadnym innym miejscu i z nikim innym. Gdy obecność staje się tak pełna, że cały umysł jest napełniony nią. A jedyną co możesz zrobić, to śmiech.
Bój się dalej, całe życie bój się co pomyślą inni, bój się czy to zrobisz będzie dobre. Spędzisz tak całe życie. Co to za życie.
