Dwa najważniejsze dni w twoim życiu to dzień, w którym się urodziłeś i dzień, w którym zrozumiałeś, po co.
Szczęście to nie tylko miłość, to przede wszystkim zrozumienie miłości. Szczęście odnajdujemy w sercu, a nie w rzeczach materialnych.
Szczęście nie polega na tym, by dążyć za wszelką cenę do przyjemności. Szczęście to przede wszystkim zdolność do odczuwania głębokiej radości z powodu drobnych rzeczy.
Prawdziwe szczęście nie jest związane z posiadaniem, wygrywaniem czy byciem na szczycie. Jest to coś głęboko ukorzenionego, czego nie można zabrać ani przejąć. Jest to wewnętrzne zrozumienie, że jesteśmy cenni, kochani i że nasze życie ma sens.
Jeżeli jedyne modlitwy, które powiedziałeś w całym swoim życiu, były 'dziękuję', to wystarczy. Szczęście jest zrozumieniem tego, że nic nie jest z góry dane, nie jest obiecane.
Nie istnieje nic dobrego ani złego, a to o czym myślimy czyni to takim. Jeżeli myślisz, że jesteś nieszczęśliwy, to tak właśnie jest. Jeżeli uważasz, że ciężko cię spotkało, że nie masz szczęścia, to tak jest. Tak naprawdę nie jesteś tym, z kim się przyszedłeś na świat, ani tym, co mówią o tobie inni. Jesteś tym, co sobie myślisz w danej chwili.
Szczęście to coś, co wpada Ci w ręce, kiedy jesteś zbyt zajęty, aby szukać go. To nie jest cel, to raczej efekt uboczny ciężkiej pracy i pozytywnego myślenia.
Szczęście to nie cel, ale sposób podróżowania. Kiedy zrozumiesz, że nic nie jest ci potrzebne poza tym, co masz, stajesz się najszczęśliwszą osobą na świecie.
Szczęście to nie coś gotowego. Pochodzi ono z twoich działań.
Nie można mieć pełnego szczęścia, jeżeli nie potrafisz dzielić się nim z innymi. Gdy rodzimy się, jesteśmy szczęśliwi sami dla siebie. Kiedy dorastamy, doświadczamy szczęścia, widząc radość innych. Przez to odkrywamy, że prawdziwe szczęście polega na tworzeniu radości dla innych.
Szczęście to nie stojący zegar, ale pełen pęd życia. To nie czekający spokojnie kondukt, ale szalony galop kopyt niewidzialnych koni. To nie milda teka skoszonych kwiatów, ale błysk motyla w ruchu powietrza. Szczęście to chwilowy stan duszy, nie do uchwycenia, nie do zapamiętania. To coś, czego doświadcza się chwilami. To nie jest trwałe, ale ulotne. To nie jest posiadanie, ale dawanie. Szczęście to każda mała, niepozorna rzecz, która na chwilę rozbudza w nas radość życia.
Szczęście to nie coś gotowego. Pochodzi z twoich własnych działań. W szerszym znaczeniu też można powiedzieć, że szczęśliwy jest ten, kto pomaga innym, bo łagodność i złagodzenie cierpień innych jest czymś, co nam samym przynosi szczęście.