Nie omawiaj ile masz, ale co jesteś. Nie mów o tym z kim spotkałeś się na przeciwnym brzegu, ale co na nim zrobiłeś. Nie mów jak długo żyłeś, ale jak dobrze żyłeś. Nie mów o miłości, jak śpiewałeś ją słowami, ale jak żyłeś nią. Nie mów jaką drogą wracasz, ale co na niej zostawiasz. Nie mów jak wiele posiadasz, ale jakim człowiekiem jesteś.
Często spotykam tę osobę, którą powinienem być, i myślę do siebie: to jest ta prawdziwa osoba, którą mogę stworzyć, jeżeli pracuję nad sobą.
Nie mierząc się z innymi, nie dowiemy się, kim jesteśmy, bo to, co stanowi o naszej tożsamości, to nie tylko nasza osoba, ale także to, jak ta osoba wpisuje się w kontekst społeczny, w którym żyjemy.
Bóg jest dla nas kimś więcej niż tylko ideą. On jest dla nas prawdziwą Osobą, która nas kocha, troszczy się o nas i jest z nami w każdym momencie naszego życia.
Twoja życzliwa osoba dla innych jest lustrem, w którym dostrzegasz siebie, a zły człowiek jest przeźroczysta woda, w której samego siebie nie widzisz.