Nie ma ludzkiego cierpienia, które by trwało wiecznie - to mądrość, której nauczyłem się obserwując zmiany na świecie.
Życie jest bardzo proste, ale zawsze próbujemy je sobie skomplikować. Najważniejsze to dar umiejętności obserwacji. Obserwacja prowadzi do refleksji. Refleksja prowadzi do mądrości.
Szczęście to obserwacja małych rzeczy, nie czekanie na wielkie cuda. Właściwie nie ma czegoś takiego jak wielkie momenty. Są małe chwile, które stają się wielkimi, gdy zwracamy na nie uwagę.
Obserwacja, to najważniejszy klucz do zrozumienia świata. Obserwując uważnie, zyskujemy głębsze zrozumienie natury rzeczy i otaczającej nas rzeczywistości.
Nauka to jedno, ale bez mądrości, co to wszystko pomoże? Mądrość to rozumowanie, które pochodzi z doświadczenia i obserwacji, a nie tylko z książek.
Nie możemy obserwować naszego umysłu bezpośrednio, ale możemy to zrobić poprzez obraz naszego umysłu w działaniu. Taka jest filozofia myśli: obserwować, jak umysł kreuje świat, z jakim ma do czynienia.
Widzimy świat nie takim, jakim jest, ale takim, jakimi jesteśmy. Nasze postrzeganie jest naszym oknem na świat, ale pamiętajmy, że okno można otworzyć, zamknąć, wyczyścić czy nawet zasłonić. To, jak go używamy, zależy tylko od nas.
Z własnych codziennych obserwacji wiem, iż tam gdzie brak pokory, tam giną ludzie.
Człowieka można znacznie lepiej poznać, obserwując jego reakcje wtedy, kiedy przegrywa, niż wówczas, gdy wygrywa.
Bywają chwile, kiedy z determinacją i energią musimy ruszyć naprzód, ale także bywają momenty, gdy powinniśmy się zatrzymać, zaczekać, popatrzeć, posłuchać i uczyć się.
Bardzo pouczające jest patrzeć na ludzi nieświadomych tego, że ktoś ich obserwuje. Nigdy nie wiadomo, czego można się spodziewać.
Nie można drugiego człowieka obserwować, nie działając
na niego. Staramy się,
by działanie to zawsze miało
znak dodatni.