Świat jak mydlana bania,
na słomce wisząc Bożej,
drży, chwieje się i kłania,
kręcąc się w barwach zorzy.
Dopóki nie skończymy, wszystko jest podejściem. (...) Myśląc, że coś jest końcem, gubimy wszechstronność. Groza i piękno są jednością. Wszyscy jesteśmy jednym. Wszystko jest jednym. To jest prawda. Reszta to tylko obłuda i niewiedza.
Świat powstał chyba ze strachu przed pustką.
Prawdziwy problem to nie, czy maszyna myśli, ale czy człowiek myśli.
Kto wie, może oczekiwanie należy do natury widnokręgu.
Kiedy przychodzi na świat nowa myśl, spogląda na niego z aspektu absoluciej nowości. Zawsze pojawia się nagle, spontanicznie, niezależnie. I nie zawodzi, bo niesie ze sobą własny umysł.
Są takie dni, że najbardziej oczywiste rzeczy wydają się całkowicie zagmatwane.
Czekolada nie zadaje pytań. Czekolada rozumie.
Świat jest jak wielka księga, z której ci, którzy nigdy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.
To wierutne kłamstwo, że wyprawa dookoła świata jest wypełniona nieustanną akcją.
