Droga! Gdybym pałace mógł nazad odzyskać jedną łzą twoją, nie chcę, abyś łzę wylała.
Dlatego ja, choć pałac mam, własnego lokaja udaję.
O sercu mówi się po śmierci skromnego człowieka;
po śmierci króla jest mowa o pałacu.
Pragnienia w człowieku nie wolno gasić, bo to tylko smutek z tego.