W prawdziwej wolności nie chodzi o to, by robić to, na co ma się ochotę, ale by nie musieć robić tego, na co nie ma się ochoty.
Wolność jest miarą naszej godności; kto się godzi na słabnących, jest niewolnikiem, choćby żył w złotym pałacu i pił z diamentowych kielichów.
Wolność to coś więcej niż prawo do zmiany, lecz równocześnie jest to prawo opierania się zmianom i pozostawania sobą. Przy tej myśli mógłbym żyć i umrzeć.
Wolność to nie stan natury. Wolność to stan kultury. Naturą człowieka jest życie w ujarzmieniu. Wolność jest zwycięstwem kultury nad naturą, zwycięstwem trzeźwości nad kobiecością, zwycięstwem dojrzałości nad dzieciństwem. Wolność jest zakwitem kultury.
Prawdziwa wolność jest niemożliwa bez prawdziwej odpowiedzialności. To właśnie jest prawdziwa istota wolności - bycie odważnym, by przypisać sobie odpowiedzialność za własne decyzje, zamiast obarczać innych za swoje błędy.
Wolność jest prawem duszy, bez którego ona nie może znać na ziemi ani prawdy, ani dobra. Bez wolności jesteśmy tylko maszynami, które poruszają się na życzenie innych.
Wolność jest jak rzeźba. Nie jest danym, który można otrzymać gotowym. Wolny człowiek wciąż musi kształtować swoją wolność, starając się, żeby ją nie utracić.
Wolność to prawo do tego, co mówi prawo, a siła, gdy jest zjednoczona z wola, ale nie z prawem, nazywana jest niewłaściwie wolnością.
Wolność to nic innego jak prawo do życia tak, jak sobie tego pragniesz. Zrozumienie, że zawsze możesz czynić to, co chcesz, a jednocześnie mając wrażenie, że nigdy nie zrobisz dość. To nieustanna walka z samym sobą, by odnaleźć równowagę między swoimi pragnieniami a obowiązkami.
Są ludzie, dla których istotą spełnienia nie jest władza, nie jest stan posiadania, lecz możliwość wyboru, pozostawiona w ich własnych rękach. Dla nich, wolność jest najwyższą wartością. Tworzą oni przedłużenie samego siebie, wychodzą poza granice własnego ego i stają się swobodni.
