Ze strachu, jaki przeżywa ludzkość ...
Ze strachu, jaki przeżywa ludzkość można całkiem przyjemnie żyć; trzeba tylko o nim pisać.
Każda śmierć budzi smutek.
Są godziny, które liczą się podwójnie,
i lata niewarte jednego dnia.
Ci, którzy dają jałmużnę, nasyceni będą życiem.
Głos sumienia byłby lepszym doradca, gdybyśmy mu tak często nie podpowiadali, co ma mówić.
Życie to teatr, ale większość ludzi nie ma swojej roli. Grają to, co podsunął przypadek, nie grają siebie.
Bo utrata życia nie jest
wcale najgorszą rzeczą,
jaka może spotkać człowieka. Najgorsza jest utrata tego,
po co się żyje.
Pod morderczymi ciosami losu głowa ma krwawi, lecz się nie chyli.
Kto nie nosi nieba w sobie, darmo go szuka w całym wszechświecie.
Młodzi szukają szczęścia w tym co nieprzewidywalne. Starzy w przyzwyczajeniach.
Nigdy się nie docenia stuffu, który przychodzi nam za łatwo.