Czas omija miejsca, które wspominamy.

 Żyje się, jakby czas był nieograniczony, jakby nam obiecano wieczność.
Nie wolno popełniać tego błędu.
Nie wolno odkładać życia na później.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 Gdy człowiek nie ceni czegoś bardziej od życia, to życie to niewiele jest warte.

 Czas to pieniądz, a pieniądz to więcej niż czas.

 Każdy najchętniej byłby równocześnie św. Franciszkiem i Gregory Peckiem, czy Małą św. Teresą i Sofią Loren.

 Bez wyobraźni człowiek jest jak proch i pył.

 Chciałbym, ażeby każdy z wielkim staraniem wybrał własną drogę i szedł naprzód właśnie nią, zamiast drogą ojca, matki czy sąsiada.

 A praktyka, jak wiadomo, jest najlepszym kryterium prawdy.

 Czasem wystarczy tak niewiele, by nie upaść na samo dno.

 Zapadamy w letarg, do którego przygrywa nam skoczna muzyczka z teledysków.