Najpierw będą po mnie płakać, ...
Najpierw będą po mnie płakać, potem wspominać, a potem zapomną.
Ze strachu, jaki przeżywa ludzkość można całkiem przyjemnie żyć; trzeba tylko o nim pisać.
Mam dwie nogi i dwie ręce,
Wcale nie chciałbym mieć więcej,
Bo określa właśnie to,
Co jest co, i kto jest kto.
Życie jest cenne tylko pod
warunkiem, że chcesz, aby takie było.
Spotkania z ludźmiczynią życie warte do przeżycia.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Ludzie ze skazą są niebezpieczni. Wiedzą, że potrafią przetrwać.
Nic nie jest warte życia...
Stara pomyślała: wojna jest cicha. Pokój to hałas.
Stwierdzili, że jestem normalna. Mogę żyć. Powinnam żyć?
Lepiej umrzeć stojąc niż żyć na kolanach.