Każda śmierć, która dotyka nas dzisiaj, stawia przed naszymi oczami wczorajsze życie.

 W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Kiedy Ziemia traci dziecko niebo zyskuje anioła.

 Kłamstwa nie przynoszą nic dobrego i tylko pozbawiają sił.

 Kiedy księżniczka wzywa, wielki człowiek rusza, nie czekając na powóz.

 Władca, który nie króluje w sercu swych ludów, jest niczym.

 Las oniemiały, kutasy z lasu delikatnie sflaczały.

 Myślę, że to wspaniały dar - być autorem tej książki, która zachęciła dzieci do czytania.

 Szerokość życia jest ważniejsza niż długość życia.