(...) jakby codzienna znajomość zwalniała nas z uważności na szczegóły.

 Sztuką jest pasować do reszty, stojąc z boku.

 Coś co może się przydać w przyszłości, nie uratuje, niestety, teraźniejszości.

 Po prostu godzę się z faktem, że nie muszę robić tego co wszyscy. Mogę robić to, co jet dla mnie właściwe.

 Często boimy się wyznać prawdę, bo boimy się odrzucenia...

 Ale życie to co innego. Jest rzadkie i dziwne. To anomalia.

 Wniosek: nasza przyszłość to jeszcze ciągle "jeśli", a nie "kiedy".

 Przypadek to tylko ogniwo w łańcuchu konieczności.

 Potęga człowieka przejawia się w przestrzeni, czas ujawnia jego bezsilność.

 Izoldo, przyjaciółko moja, i ty, Tristanie, otoście wypili śmierć własną.

 Pamiętaj, że nie to co masz, a to jak innych traktujesz określa Ciebie, jako człowieka. Szacunku i miłości nie kupisz, to jest gratis, na który pracujesz przez całe życie. Można być nikim, mając wszystko i kimś, nie mając praktycznie nic. Niewidzialna waluta, określająca wartość człowieka. (Marta Tatka)