Każde życie powinno mieć swoją mapę.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Kochać to niebezpieczna rzecz.

 Idź przez życie z podniesionym czołem, a nie z zadartym nosem…

 Było jej tylko przykro, że dziwny splot wydarzeń odmienił jej serce i że uczucie, które się w nim zalęgło, musiało zostać zduszone przez absurdalny wybryk losu.

 Nie sposób być ojcem lub matką, nie powodując niekiedy łez.

 Czekam na wiatr, co rozgoni. Ciemne skłębione zasłony. Stanę wtedy na RAZ. Ze słońcem twarzą w twarz.

 Potem wniesiono nowe szklanki ponczu i zaczęły się opowieści.

 Trzeba więc pilnować, by kultura pielęgnowała dobroć, nie nienawiść.

 Chleb otwiera każde usta.

 I już sam nie wiem,
czy lepsze są słowa
czy lepsze jest milczenie.