U fanatyków marzenie i złudzenie umierają ostatnie.

 Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy. Ojciec powiedział jej kiedyś: „Lustra są dobre
do jednego: przyłożone do ust zmarłego

człowieka pozwalają zyskać pewność,
że nie żyje naprawdę.

 Jeżeli zawędrujesz dość daleko,
wszelkie reguły ulęgną zawieszeniu.

 Jeśli nie zapytamy, to nawet się nie dowiemy, że nam odmówili.

 Jej głowa była otulona papierosowym dymem, a dusza pijana i obciążona balastem.

 W wojnie nerwów twój własny arsenał może cię zniszczyć.

 Tylko człowiek który ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może wyrazi się On czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał. Reasumując - Zrań mnie prawdą ale nigdy nie pocieszaj mnie kłamstwem. (Carlo Frabetti)

 Łacno z grzechu powstanie, kto nie ma nałogu,A kto ma, nie wylezie z niego po ożogu.

 Właściwie nie boję się
nieznanego. Tylko trochę
szkoda mi tracić to, co znam.

 Narrator zwykle jest po stronie swoich bohaterów, a narrator wszechwiedzący zawsze jest po stronie swoich bohaterów. Nie ma innego wyjścia: narrator wie przecież, jak wszystko się skończy, a wszechwiedza skazuje na miłosierdzie. Nie można być jednocześnie wszechwiedzącym i niemiłosiernym.
Tako rzecze chińskie ciasteczko.

 Diagnoza ludzkości - tragizm nawracający.