[...] tragedia nie jest karą lecz wyzwaniem.

 Podróż dookoła świata zaczyna się od jednego małego, ale wymagającego odwagi kroku. A kiedy już zdecydujesz się na to, przychodzi czas, żeby nie patrzeć wstecz, tylko iść przed siebie, w stronę przeznaczenia.

 Wszystko w tym życiu można przebaczyć. Poza prawdą...

 Czy nie oszukiwałem samego siebie? Czy nie czynimy tego wszyscy?

 - Dwoje ma szansę przeżyć tam, gdzie jedno by padło.

 Jeśli choć jedną dobrą myśl wniosłeś do czyjegoś umysłu, jedno dobre uczucie zaszczepiłeś w czyjeś serce, jedną godzinę szczęścia, rozpromieniłeś smutne, szare życie - spełniłeś zadanie anioła na ziemi. 

 Z biurokracją rzadko kto wygrywa.

 Uważaj na słowa, które wypowiadasz. Raz wypowiedziane, mogą być tylko wybaczone, nie zapomniane.

 Zawsze żartuje się
z rzeczy, które nas przerażają.

 Co jest normalne? Normalny człowiek całe życie nie czyni tego, co chce czynić. Tak bardzo uwielbia obowiązek. Im bardziej udaje mu się nie być sobą, tym więcej zarabia. Osiągając sześćdziesiąt pięć lat człowiek normalny idzie na emeryturę. Teraz ma czas dla siebie, lecz siebie niestety zapomniał.

 Walka wyostrza spojrzenie ... ale czasem ukazuje wydarzenia w niewłaściwej perspektywie.