[...] tragedia nie jest karą lecz wyzwaniem.

 Ludzie myślą czasem jak zabić czas, a to czas ich zabija.

 Lekcja pierwsza: to uczucie jest kompletnie irracjonalne i nie istnieje gwarancja odwzajemnienia.

 Intelekt nie powinien być niewolnikiem namiętności, lecz sługą serca.

 Stacja była oświetlona nowocześnie, z tych rur szklanych co bolą oczy.

 Zatem jest to poranek nowych postanowień. Nie będę bała się wyimaginowanego zła.

 Kiedy ktoś do mnie mówi: "Kocham cię", czuję się, jakby mi przystawiono pistolet do głowy. Czy w takiej sytuacji można powiedzieć coś innego niż to, czego domaga się osoba trzymająca broń?
"Też cię kocham". Niech szlag trafi miłość i niech żyje coś innego,
czego nie potrafię nazwać, ani opisać.

 Może nie jestem całkiem zdrowy, ale z pewnością jestem uleczony.

 Gdzie państwo jest słabe albo nieobecne, tam władzę przejmuje mafia...

 Przemija bowiem postać tego świata.

 Nie zmuszaj ludzi do tego, aby chcieli spędzać z tobą czas. Nie zmuszaj ich do spacerów, wina, rozmów, budowania mostów, podawania ręki. To, co jest budowane "na siłę", nie przetrwa. Relacje takie nie będą miały sensu.