[...] tragedia nie jest karą lecz wyzwaniem.

 Każdy z nas ma taki dzień, że musi usiąść w samotności i przemyśleć co w ogóle robi ze swoim życiem

 Czy udało mi się zasadzić chociaż jedną roślinkę radości na pustyni twojej samotności?

 Chciała pięknie pisać, ale słowa odmawiały jej posłuszeństwa.

 Każdy człowiek musi dojść do wszystkiego sam. Nawet jeśli inny dał mu to na tacy, to nie jest to, to samo. Nawet jeśli inny człowiek dał mu tego początkowego kopa, to później musi sam to wszystko kontynuować, rozbudowywać. Inaczej to jest martwe.

 Jej oczy, jedno jak woda, drugie jak niebo, są bez wyrazu, niczym kolorowe szkiełka.

 Życie to nieustanne podejmowanie decyzji. Najtrudniejsze z nich to te, które musisz podjąć sam, wiedząc, że nikt inny nie jest w stanie Cię zastąpić.

 Chciałbym, ażeby każdy z wielkim staraniem wybrał własną drogę i szedł naprzód właśnie nią, zamiast drogą ojca, matki czy sąsiada.

 Czasu nie można cofnąć. Często,
gdy jest coś przez nas zniszczone nie
może być ponownie odbudowane...
pomimo chęci. To co uległo w gruzach
tak tam to pozostanie... zamknięte w
przeszłości i może kiedyś przez
nas zapomniane...

 Ludzie najczęściej klaszczą wtedy, kiedy wcale się to nie należy.

 Dzieciństwo nie jest jedynie przygotowaniem do życia, jak często uważamy myśląc o naszych dzieciach, lecz jest już prawdziwym życiem.