Nic nie mówić i w nic nie wierzyć.

 Może niektórzy ludzie pojawiają się w naszym życiu po to, aby wyleczyć nas z innych ludzi.

 To. co istotne w człowieku, uwidacznia się dopiero w chwili, kiedy musimy uznać go za straconego dla siebie, w chwili, gdy ów człowiek już się z nami żegna. Naraz można go we wszystkim, co w nim jest wyłącznym przygotowaniem na ostateczną śmierć, rozpoznać jego prawdę.

 Być może przeznaczenie nie istnieje, ale powinno istnieć.

 Krzyże w życiu pełnią podobną rolę jak krzyżyki w muzyce: podwyższają.

 Stworzenie jest pieśnią pochwalną: sylabizowaną przez naukę, śpiewaną przez sztukę i niesioną przez życie.

 Mój ojciec w chwili śmierci był spokojny; to ja szalałam.

 Pytanie: "jak późno już" należy do repertuaru naszego codziennego życia. Często stawiamy je sobie sami; czasem - na przykład z racji urodzin czy zakończenia roku - stawiają nam inni.

 Dopóki idziemy, jest w porządku.

 Nigdy jednak nie można poznać ludzi patrząc na ich powierzchowność.

 Ludzie zawsze czegoś chcą.