Mam wrażenie, że życie jest tylko filmem.

 Całe życie czekamy na nadzwyczajnego człowieka, zamiast zwyczajnych ludzi przemieniać w nadzwyczajnych.

 Przepraszam za zuchwałość, nadzwyczaj cierpię z powodu zbyt dużej zawartości intelektu w moich emocjach.

 Wyglądało na to, że sama muszę się uratować... albo umrzeć.

 Śmierć przychodzi wówczas, gdy czas staje w martwym punkcie.

 Nie ma nic gorszego, niż moment, kiedy w życiu pier*oli się dosłownie wszystko.

 Za darmo dostaje się tylko to,
czego nikt inny nie chce. I śmierć. Śmierć też jest za darmo.

 Nie sposób wyjrzeć poza to, co się samo narzuca.

 Odjechać to trochę umrzeć.

 Życie to nie są te chwile, kiedy oddychasz, ale te chwile, które zapierają dech.

 Każdy z nas toczy jakąś prywatną wojnę.