Śmierci boją się najwięcej ci, których życie posiada najmniejszą wartość.

 Jestem bardzo niedoskonałym człowiekiem.
Jestem niedoskonały i ciągle mi się coś nie udaje,
ale uczę się na błędach. Postanawiam nigdy
ponownie nie popełniać tych samych, a mimo
to nierzadko je popełniam. Dlaczego? To proste.
Dlatego że jestem głupi i niedoskonały. W takich
przypadkach trochę się do siebie zniechęcam i
postanawiam, że trzeci raz nie popełnię tego
samego błędu. Robię po trochę postępy. Co
prawda po trochu, ale postępy to zawsze postępy.

 Ludzie zabijają czas, żeby czas ich nie zabił.

 We mnie też cały czas coś pęka, raz za razem.

 Wy, baby, zawsze wygrywacie.

 Jak się sądzi człowieka: wielkością bohaterstwa czy rozmiarem klęski?

 Są takie dni, kiedy nie wiadomo, co ze sobą robić.

 Ten, kto skacze do nieba, może upaść, to prawda. Ale może też poszybować w górę.

 Nie możemy zawsze wybierać okoliczności na jakie wpadamy w życiu, ale jesteśmy w stanie wybrać nasze odpowiedzi i reakcje na nie. Kakao, nawet najgorzkiej, jest zawsze we własnych rękach.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 Jestem teraz trochę zmęczona. Zmęczona jak zmoknięta małpa.