Wytłumaczalnych słabości nie ma, jak są wytłumaczalne, nie są słabościami.

 Jeśli raz zaakceptuje się szaleństwo, można się już od niego nie uwolnić.

 ...jak się już było na Księżycu, to gdzie jeszcze można pójść?

 Trzeba więc pilnować, by kultura pielęgnowała dobroć, nie nienawiść.

 Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka – kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.

 To straszne, w wieku prawie szesnastu lat odkryć, że należy się do niewłaściwego gatunku.

 Jeśli mam swe życzenie przekazać młodym dnia dzisiejszego to nade wszystko życzę, aby coraz silniej odczuwali smak dawania, a coraz słabiej smak brania. Dawanie bliskim i dalekim, znanym i nieznanym, żyjącym i tym którzy żyć będą kiedyś. W dawaniu bowiem rośnie prawdziwa radość życia

 Nie pozwól, żeby historia twojego życia określała, kim jesteś albo kim się staniesz.

 Ludzie nie dochowują obietnic, zawsze je łamią.
Nie wiedzą, czego chcą.
A jeśli nawet twierdzą, że wiedzą, i tak to niszczą.

 Prawdziwe życie to splot niewielkich, ukrytych nagich faktów, które stają się widoczne tylko po wielu latach.

 (...) przesadna duma staje się głupotą.