
Żadna znajomość nie jest na tyle doskonała, aby nie można ...
Żadna znajomość nie jest na tyle doskonała, aby nie można było się poznać jeszcze lepiej.
Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.
Ufam. Płaczę. Przebaczam
i to mnie niszczy.
Kilka metrów materiału może zdecydowanie zmienić Twoje życie. Na lepsze.
Kto żyje bez szaleństwa mniej jest rozsądny niż mniema.
Mój ojciec w chwili śmierci był spokojny; to ja szalałam.
Tak właśnie o tym mówiła: "niekoniecznie całkowite unicestwienie".
Ostatecznie czym jest nadzieja? Bezsilnym buntem przeciw rozpaczy. Kto twierdzi, że nie można żyć bez nadziei, twierdzi po prostu, że nie można żyć bez nieustannego buntu.
Życie to sztuka rysowania bez gumki do ścierania. Możemy korzystać z różnych kolorów i technik, ale raz zrobionego ruchu nie da się cofnąć
Każdy z nas będzie odpowiadał przed sądem wieczności za to,jak wypełnił swe bardzo ziemskie zadanie i powołanie.
Gdy lud nie ma głosu poznaje się to nawet przy śpiewaniu hymnu.