Chociaż tyle mogę zrobić, mówić za tych, którzy nie mogą ...
Chociaż tyle mogę zrobić, mówić za tych, którzy nie mogą mówić za siebie.
Udostępnij:
Inspiracje:
(...) zawsze każdy, kto wypowiada to co myśli i czuje, zostaje uznany za głupca.
Obserwowanie czyjejś głupoty to odwieczna, a przy tym bezpłatna rozrywka.
Kiedy życie wręcza nam wreszcie bukiet pięknych kwiatów, zwykle patrzymy podejrzliwie, czy między płatkami nie ukryła się osa.
Każdy idzie swoją drogą, każdy ma tu swoje ego, każdy marzy o czym marzy i nikomu nic do tego.
W apatii jest wolność, dzikie, odurzające wyzwolenie, którym prawie można się upić.
Kaleczą się i dręczą milczeniem i słowami, jakby mieli przed sobą jeszcze jedno życie.
Bezsenność to jedyna forma bohaterstwa
dająca się pogodzić z łóżkiem.
Widzieć to niemal zawsze tylko zauważać.
Dzieci często poznają smak samotności właśnie w szpitalu. Potem, kiedy dorastają, zapominają o swoich przyjaciołach i wrogach, urodzinach i wakacjach, ale szpitalne doznania zapamiętują na zawsze.
Czasami chciałabym, tylko, by ktoś podszedł, przytulił mnie i powiedział "Rozumiem twój ból. Wszystko się ułoży, masz tu kubek gorącej herbaty i dwa miliony dolarów".