Dopóki idziemy, jest w porządku.

 Była jak słoneczny dzień, ciasto truskawkowe i bitwa na śnieżki w jednym.

 Choć życie nasze splunięcia niewarte,Evviva l`arte!

 Moje życie. Kotlet z białka i kosmicznego pyłu.

 Była już zresztą prawie wolna - ale jeszcze niezupełnie, jeszcze nie wtedy.

 Jak świat długi i szeroki, honor bardzo staniał, bo niechodliwy dzisiaj to towar.

 Tkwił we mnie jakiś zarodek perfidnych i pochopnych gestów, które wykonywałam pomimo poskromionych już, ładnie ułożonych loków.

 I jest to jak potworny sen, w którym ściga cię potwór, a ty nie masz siły zrobić kroku...

 Zobaczyłam, że jest bezbronny. Wtedy zrozumiałam, że mogę mu zaufać.

 Serce zawsze jest za tym, by ratować, co się da.

 Nie chodzi o to co się chce, lecz co można zrobić by to dostać.