Najdziwniejszym z ludzi jest geniusz: ...
Najdziwniejszym z ludzi jest geniusz: ten tak daleko w przyszłość wybiega, że ginie z oczu ludzi z nim żyjących, a nie wiadomo, które pokolenie pojąć go zdoła.
Udostępnij:
Inspiracje:
Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.
Intelekt nie powinien być niewolnikiem namiętności, lecz sługą serca.
Pokój napełnił się nagłym powiewem obietnicy.
Więcej ludzi żyje według zmysłów,niż podług rozumu.
Z lenistwa rodzą się dzieła, na jakie nigdy nie zdobyłby się normalnie pracowity człowiek.
Uprzejmość – najwytworniejsza forma fałszu.
Życie jest za krótkie i nauczyło mnie, że nie warto marnować go na walkę o coś co nie jest tego warte.
Ach, jak ja się będę teraz łotrował! Jak ja się będę łotrował!
Umieć żyć to: żyć lekko bez lekkomyślności, być wesołym bez swawoli, mieć odwagę bez brawury, zaufanie i radosną rezygnację.
I alejką między "wszystko" i "nic" ruszył przed siebie.