Szczerość boli, ale przynajmniej wiesz na czym stoisz.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei,
ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.
Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.

 Nie mierzę sukcesu przez to, co udało mi się zdobyć, ale przez przeciwności, z jakimi się borykałem. Zawsze wyznaczam sobie trudne cele, dzięki czemu rozwijam się nieustannie.

 Moje płuca oczyszczały się z jej zapachu.

 Wszystko jest walką, ale wierzę w przeznaczenie.

 Każdy spotyka w życiu 3 osoby. Tą, która daje mu nadzieję.
Tą, która mu ją odbierze
i tą, która otwiera mu oczy...

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 Lepiej jest zginąć stojąc, niż żyć klęcząc.

 Powinniśmy solidaryzować się z własnym losem!

 Życie wspólnotowe przechodzi obecnie próbę ogniową, ale możemy się spodziewać, że odrodzi się z solidarności ze świeckimi. Dzisiaj właśnie ludzie świeccy wykazują wyjątkowo silny dynamizm.

 Życie jest niesprawiedliwe, ale to wcale nie znaczy, że jest nie do wytrzymania.