
Czasem kiedy zawodzi jedna osoba człowiek zaczyna wątpić w innych ...
Czasem kiedy zawodzi jedna osoba człowiek zaczyna wątpić w innych ludzi.
Nikt nie lubi prawdy prosto z mostu,
chociaż jest o niebo bardziej interesująca.
Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.
Życie nie jest ot tego żeby je zmarnować , Ono jest od spełniania marzeń
Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.
Nie czuj przykrości z powodu kogoś, kto dał sobie z Tobą spokój. To jemu powinno być przykro, bo olał kogoś na kogo mógł liczyć w każdej sytuacji.
Przez życie trzeba przejść z godnym przymrużeniem oka, dając tym samym świadectwo nieznanemu stwórcy,
że poznaliśmy się na kapitalnym żarcie,
jaki uczynił, powołując nas na ten świat.
Życie jest niezmiernie cennym darem; trzeba umieć go wykorzystać nie tylko dla nas samych, ale dla innych, dla kraju, dla ludzkości, aby nie było jałowe, niepłodne, bezowocne.
Błądzę w ciemnościach wspomnień i w rezultacie mylę się w rzeczach bardzo zasadniczych.
Mówią, że najpiękniejszy uśmiech
ma ten, który wiele wycierpiał.
Jazz to zemsta Murzynów na białych za niewolnictwo.