Lubię ludzi, ale nie wszystkich. Wiele wybaczam, ale nie wszystko. Szybko zapominam, ale nie zawsze. Ci, których lubię już o tym wiedzą. Ci, których nie lubię to zauważą. Dla prawdziwych przyjaciół mogę przejść przez piekło. Wrogom jednak wskaże tam dyskretnie drogę.
Gdzie państwo jest słabe albo nieobecne, tam władzę przejmuje mafia...
A to jest najważniejsze, tak mi się
przynajmniej wydaje - być w zgodzie
z samym sobą i wiedzieć, kim się jest.
Życie to nie jest wcale coś drzewiastego, z korzeniami w ziemi, tylko coś płynącego, fala po fali, a między falami chwile pokoju. Jest tylko teraz, tylko „teraz” jest życiem, tylko teraz ma wartość i jest ważne, bo tylko „teraz” możemy coś zrobić, a nie „wtedy”, gdy byliśmy młodzi, lub „kiedyś”, gdy będziemy starzy, bo „wtedy” i „kiedyś” to są tylko sny.
Ci, co mają szersze horyzonty, mają zazwyczaj gorsze perspektywy.
Jak to mówią, zaklinaczem wężów trzeba się urodzić.
Niepokoją nas nie rzeczy, lecz nasze mniemania o rzeczach.
Nie lubię cmentarzy. Ziemia jest tam zbyt żyzna, a niebo zbyt blisko
Kiedy nie wiesz, jak się zachować, zachowuj się przyzwoicie.
Najgorsza jest walka pomiędzy tym, co wiesz, a tym co czujesz.
Miłość jest dla słabych.
