Lubię ludzi, ale nie wszystkich. Wiele wybaczam, ale nie wszystko. Szybko zapominam, ale nie zawsze. Ci, których lubię już o tym wiedzą. Ci, których nie lubię to zauważą. Dla prawdziwych przyjaciół mogę przejść przez piekło. Wrogom jednak wskaże tam dyskretnie drogę.
Tkwił we mnie jakiś zarodek perfidnych i pochopnych gestów, które wykonywałam pomimo poskromionych już, ładnie ułożonych loków.
Dobry sposób na pozbycie się fałszywych pieniędzy: oddać je na tacę w kościele.
Umrzeć jutro warte było tyle samo,
co umrzeć każdego innego dnia.
Każdy bowiem dzień wydarzał się po to,
by go przeżyć lub by odejść z tego świata.
[...] pewnie właśnie po to wymyślono zakamarki, by robiono w nich głupstwa.
Czasem trzeba się wyciszyć i nie mówić nic. Być oszczędnym w słowach i wszystko poukładać. Jak książki. Bo nic tak bardzo nie relaksuje jak spokój, który tak się różni od głupiego pierdolenia...
(Robert Wysokiński z książki "Znaki na niebie")
Każdy imbecyl może zajść wysoko, jeśli nad nim również są imbecyle.
Plotki, nawet prawdziwe, są jak płomienie: odetnij dostęp tlenu a zamigocą i zgasną.
Wolność polega na tym że ludzie nie boją się śmierci. Ani w ogóle niczego.
Każdy ma niezbywalne prawo do zmarnowania sobie życia.
Gdy się chce wszystkiego, bardzo łatwo stracić z oczu wyznaczony cel.
