W apatii jest wolność, dzikie, odurzające wyzwolenie, którym prawie można się upić.
Położenie geograficzne, jak to mówią, to przeznaczenie.
Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza. Jednym jesteś ty. Drugim zaś śmierć.
Próżność jest chorobą, która dotyka wszystkich mężczyzn.
Śmierć zawsze uważałem za coś w rodzaju literackiego konceptu.
Czasu nie można cofnąć. Często,
gdy jest coś przez nas zniszczone nie
może być ponownie odbudowane...
pomimo chęci. To co uległo w gruzach
tak tam to pozostanie... zamknięte w
przeszłości i może kiedyś przez
nas zapomniane...
Życie nienawidź je lub ignoruj, polubić się go nie da.
„Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”
Pozwól nocy kochana życiu nosa utrzeć.
Diagnoza ludzkości - tragizm nawracający.
