Bo prawdziwa bajka nie uczy i nie moralizuje. To jest magiczne pole, na którym wszystko może się stać. To jest miejsce, w którym koń zaczyna nagle mówić ludzkim głosem, a zające i wilki chodzą w zegarkach i cylindrach.
Nie możemy popełniać tego samo błędu, co dorosłi, i przestawać wierzyć w cuda. Magiczne myślenie bawi, inspiruje i daje nadzieję, a to są prawdziwe cuda, które dzieją się każdego dnia.
Zawsze będzie istniała magia dla tych, którzy umieją na nią patrzeć. Nawet w najciemniejszych czasach, nawet wtedy, kiedy cały świat wydaje się przeciwko tobie.
O, morskiej pianie lśniącej fantazmago, uroczo obłędna, w tę i we wtę powiewająca, pryskałaś mi w oczy jak zdradliwa kropla, jesteś niepewnością nieskończoności, jesteś tym, co wiecznie ucieka pod wpływem nieustannej zmienności.
Nawet jeśli odmienimy los wielokrotnie, nigdy nie zmienimy końca - wszyscy żyli długo i szczęśliwie.
- A ty jak się masz? - spytał Puchatek.
- Nie bardzo się mam - odpowiedział Kłapouchy. - Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.
Nieważne, jakim jesteś małym czy potężnym zwierzęciem. Możemy wszyscy razem stworzyć coś naprawdę wielkiego.
I zrozumiał wtedy, że zaczarowana królewna to tylko zwierciadło, które pokazuje odbicie tego, kto w nie spojrzy. Odbicie jego lęków, tęsknot i marzeń. I że prawdziwe czary kryją się nie w zaczarowanych zamkach, ale w słowach, które te zamki i królewny ożywiają.
Pamiętaj, drogie dzieci, nie wystarczy być dobrym, trzeba być też mądrym, a najmądrze jest być serdecznym. Dość często, sercem można zrozumieć więcej niż umysłem.
Gdyby człowiek był zawsze cnotliwy, życie było jak bajka. Słuchały jeżyki, bawki i kusaki. No i oczywiście, szary lud. Bajka to jedyna prawda, reszta to kłamstwo.
