Bajkowe przemyślenia

 - A ty jak się masz? - spytał Puchatek.
- Nie bardzo się mam - odpowiedział Kłapouchy. - Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.

 Nie, nie, to nie moje serce, które znam Złote usta i białe różyczki, to nie ta, którą kocham Tylko zaś do grobu mnie wiodło, mójem dzieckiem trzeba było wrócić z powodu biedy swojej niewinności, teraz ona jest w moim sercu, i jest w nim miłość wieczna.

 Nie ważne, jak mały jesteś, jeśli masz odwagę i prawdziwego przyjaciela, możesz poradzić sobie z największymi trudnościami.

 Możemy latać, ale musimy uwierzyć w to na sto procent. Nie wystarczy o tym marzyć.

 Jeżeli czegoś naprawdę chcesz, to cały wszechświat przyczyni się do tego, byś to osiągnął.

 Skąd to pytanie, gdzie ja, stary człowiek, wiedzę czerpałem? Książek dużo przeczytałem, a najwięcej nauczyłem się od Matki Natury.

 Nie możemy popełniać tego samo błędu, co dorosłi, i przestawać wierzyć w cuda. Magiczne myślenie bawi, inspiruje i daje nadzieję, a to są prawdziwe cuda, które dzieją się każdego dnia.

 Zawsze pamiętaj, że jesteś na tyle silny, na ile silne są twoje marzenia. Nigdy się nie poddawaj, bo magia zaczyna się właśnie tam, gdzie kończy się nadzieja.

 Pamiętaj, że wszyscy na tym świecie, przez chwilę, byliśmy w stanie dotknąć gwiazd. To był nasz początek. To jest coś, co wszyscy mamy wspólnego.

 Nieważne, jak mały jesteś! Ważne, jak wielką rzecz potrafisz zrobić. A bajka... Często to, co jest najmniejsze, staje się najważniejsze.