Czyż to nie wspaniałe, że nikt nie musi czekać ani chwili, by zacząć poprawiać świat? Czyż to nie strasznie mądrze zrozumiane przez Piękną Śpiącą?
Prawdziwa miłość nie polega na tym, abyśmy wzajemnie na siebie patrzyli, ale abyśmy wspólnie patrzyli w tym samym kierunku.
Wiesz, kiedy masz prawdziwe szczęście? Kiedy kochasz i jesteś kochany. Nic nie ma wtedy większego znaczenia. Twój świat zaczyna tańczyć, a ty tańczysz razem z nim.
Dopóki będziemy starali się zrozumieć Marlonka, on będzie dla nas pełen tajemnic. Gdybyśmy jednak zdobyli odwagę na bycie Marlonkiem, okaże się, że Marlońskość jest prostsza, niż nam się wydaje.
Każdego dnia musimy zastanowić się, które mosty przekraczać, a które spalić. Życie to wybór. Właśnie dlatego w bajkach są różne drogi, ścieżki i wybory. To my decydujemy, którą ścieżkę wybierzemy.
Przeżyjmy razem dobrą i złą pogodę, bo prawdziwa miłość nie polega na patrzeniu na siebie nawzajem, ale patrzeniu razem w tym samym kierunku.
Szczęśliwy ten, kto potrafi docenić bycie kochanym na tyle, aby zapomnieć o swej chowającym się cierpieniu i zrozumieć, jak piękna jest prosta radość bycia z innymi.
- A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy?
- Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.
Baśń jest jak lustro, które odzwierciedla zawartość duszy. Mogę w niej zobaczyć to, co w środku jest piękne, ale także to, co jest mroczne i straszne. To zależy od tego, jaka jest prawda mojej duszy.
Głęboko schowany jest klucz do prawdy, ale dzieci zwłaszcza zrozumieją tę bajkę, bo tylko one szukają go z radością, nie zapominając o nim, kiedy dorośną. Tylko dzieci szukają klucza nigdzie indziej, tylko w sobie.
