Nigdy nie oceniaj kogoś po wyglądzie. Czasem najpiękniejszy kwiatuszek jest najbardziej toksyczny, a najbardziej pospolity kamień kryje w sobie najcenniejszy klejnot. Dopiero kiedy poznasz kogoś naprawdę dobrze, będziesz mógł prawdziwie oceniać.
Ach, wy, dorosłych! Nie rozumiecie nigdy niczego sami i dzieciom jesteście dosyć męczący ze swoimi wyjaśnieniami.
Łatwo jest wyzwać potwora na pojedynek, łatwo jest stanąć twarzą w twarz z duchem. Ale gdy musisz stawić czoło strachowi zrodzonemu w tobie, nie ma od tego ucieczki.
Lepiej jest rzucić okiem na rzeczywistość, nawet najbardziej straszną, niż żyć w chimerach. Nie doceniamy szczęścia, choć jesteśmy nim obdarzeni, zazdroszcząc innym tego, co my sami posiadamy.
Na świecie nie ma rzeczy, której by nie można było zrozumieć, wystarczy tylko nie przestawać pytać, choćbyśmy mieli te pytania zadawać całymi latami.
Pamiętaj, młody książę, mądrość jest cenniejsza niż złoto i diamenty. Nie można jej kupić za żadne skarby, można ją zdobyć tylko poprzez uczenie się i nabywanie doświadczeń.
Człowiek jest duży nie przez to, co ma, nie przez to, kto jest, ale przez to, czego pragnie. Oczy mierzą odległość, serce – pragnienie, a myśl – cel.
To jest dziwaczejstwo wszelkich dziwactw: oceniać kogoś za to, jak wygląda, zamiast skupiać się na tym, kim jest naprawdę.
Bajki są zaprojektowane tak, aby nie tylko bawić, ale i nauczać. Mądrość kryjąca się w nich jest skierowana do dzieci, ale dorosłym też dobrze zrobi wspomnieć.
Ale, rzekł sobie Tygrysek, nie ma sensu być smutnym i zamykać się w sobie. Wiem, że każdy ma obowiązki. Wiem, że muszę coś włożyć do swojego pustego brzuszka. Wiem, zresztą, że nie można ominąć rowu, a wydostać się z niego już trudniej. Cóż, muszę to zrobić.
