Miłujący Boga nie mają religii, ...

 Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny.

 Bóg jest straszliwie wielki, a więc nie należy go oglądać, lecz tylko w niego wierzyć. On nie jest tym, co widzimy, lecz tym, co czujemy. On jest w głębi serca, a nie w rozumie.

 Nikt nie potrzebuje bronić czy zdobywać grobu Chrystusa, który stał się kolebką Kościoła: ten grób jest pusty. Żyjący Chrystus idzie przed nami do Galilei, na wszystkich drogach życia.

 On głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.

 Zupełnie szczera spowiedź możliwa jest tylko przed Bogiem.

 Nie chodzi o to, żebym ja był doskonały, święty, ale żeby świętość Boża była we mnie.

 To jest najdziwniejsze z naszych oczekiwań: Pragniemy zrozumieć Boga, który przekracza nasze zrozumienie, dostrzec Boga, który jest niewidzialny, poznać Boga, którego nie znamy.

 Przychodząc do Kościoła czekałem Boga, żyjącego Boga, a nie "pocieszenia w religii"

 Droga do poznania Boga prowadzi przez wspólnotę ludzi.

 Lepsza jest bieda zesłana od Boga niż bogactwa ze skarbca.