Te Deum laudamusCiebie, Boga, wychwalamy.

 Dopiero w światłości krzyża można przyjąć ciemność cierpienia.

 Boże mój, źródłem jakże nieprzebranych cierpień może być literatura.

 Bóg zrozumiany jako najwyższa Istota, której nie znamy bezpośrednio, ale przez spełnianie swojego obowiązku dobroczynności wobec bliźniego, staje się najważniejszym celem naszego życia.

 Z modlitwy powinniśmy wychodzić przemienieni, mocniejsi, lepsi. Kto z Bogiem obcuje, naprawdę obcuje, na tego musi spływać Boża moc, dobroć, siła.

 Uważam, że Bóg zrodził się z marzeń człowieka.

 Religijny fanatyk to człowiek,który tak ukochał Boga,że zapomniał o bliźnim.

 Kto z Bogiem jest, ten nigdy nie jest mniej samotny, niż kiedy jest sam.

 Bóg wyrasta przede mną jak wielkie, dziecinne pytań. Nazbierałem całkiem sporo, pewnie na całe życie i tak jeszcze zostanie, tym bardziej, że część z nich jest nierozwiązywalna. Boga szukałem, szukam i będę szukał.

 Dla człowieka religijnego praca jest równocześnie modlitwą i służbą Bożą.

 Bóg nie umiera tego dnia, w którym przestajemy w Niego wierzyć.