Bóg nie każe się kochać za to, co daje, ale za to, kim jest. I to jest prawdziwe, wyzwalające miłościwość. I to jest prawdziwa, transcendentna wolność człowieka - Miłować Boga za to, kim On jest.
Bóg nie zmusza nas do wiary, ale jakże cierpliwie czeka, aż otworzymy oczy! Spotkanie z Nim to nie kwestia dowodów, lecz miłości, której nauczyli nas ci, co nas wychowali.
Życie Jezusa to nie żadne widowisko - to orędzie.
Niech tańcem chwalą Jego imię, Jemu niechaj grają na bębnie i lirze.
Dobra i niedole, życie i śmierć, ubóstwo i bogactwo pochodzą do Pana.
Jeśli nie mogę radować się Bogiem, to na cóż mi Bóg?
Nadchodzi zawsze chwila, gdy ludzie przestają walczyć i rozdzierać się wzajemnie i w końcu zgadzają się kochać takimi, jakimi są. To jest królestwo niebieskie.
Każda religia ma swój Kościół
i każdy z tych Kościołów opisuje pewne dogmaty wiary, nakazuje wiernym wierzyć tak,
a nie inaczej. I to jest właśnie niewłaściwe.
Nie powinno być tak, że Kościół katolikom mówi jak mają wierzyć.
Życie klasztorne służy temu, aby w chrześcijańskim społeczeństwie zasiać szczyptę wątpliwości, która - jak się zdaje - przyczynia się do jego głębszego uduchowienia.
Poznaj siebie, a poznasz Boga. Boga poznasz na tyle, na ile się poznasz. Modlitwa nie polega na dużo mówić, ale na dużo kochać.
