Tak wielu chwil nie zdążyliśmy razem przeżyć Tych śmiesznych chwil ...

 To niesamowite, jak w jednej chwili człowiek może się poczuć samotny.

 Błogosławcie cierpienia, które pomnażają łaski duszy. Pomnażają je, dając najzdrowsze z umysłowych pokarmów: smutek, rozmyślania, logikę serca. Błogosławcie, ach, błogosławcie je — boście przecież z nimi.

 Nie zna smaku prawdziwego życia, kto
przez tunel samotności się nie przeczołgał.

 "Tego nikt ci nie powie
o to nikt nie zapyta
kim jesteś a kim
chciałbyś być?....

Dlaczego świat nie zadaje
pytań?
Bo ludzie milkną jak groby
więdną jak kwiaty...
Ze słów wydobywa się gniew
z milczenia, odrzucenie.

W ludziach ukryty jest lęk
we mnie...
strach przed istnieniem".

 Nasze cierpienia nie są ani naszą karą, ani naszą winą; są kluczem do zrozumienia tego, co z nami dzieje się na poziomie duchowym.

 Wspomnienia wywołują ból.
Najdotkliwszy zaś sprawiają
najlepsze z nich.

 Nie wiem, kim jestem, ale cierpię, gdy zostaję zniekształcony, oto wszystko.

 Istnieje taki ból, tak wielkie cierpienie,
że zdolne jest wycisnąć łzy z kamienia.

 Nic nie boli tak, jak to, kiedy zawodzi nas ktoś, kogo kochamy z całego serca...

 Cierpienie jest największym nauczycielem człowieka. Zmusza nas do głębokiej refleksji nad sobą i własnym życiem. Ból otwiera przed nami nowe perspektywy i stawia przed nami wyzwania, które pomagają nam rosnąć i stawać się silniejszymi.