Raz na jakiś czas w naszym życiu pojawiają się ludzie,
po których sprzątamy latami...

 Gdzie się podziały czasy gdy jako dziecko spoglądałam w lustro, robiąc głupie miny i się uśmiechałam? Czemu teraz patrząc na siebie mam ochotę zapaść się pod ziemię?

 Największe cierpienie w życiu powoduję zgniecione płatki róż, a nie kolce.

 Rany, które się nie goją, można opłakiwać tylko w samotności.

 A wie pan co jest najlepszego w złamanym sercu? (...) Tak naprawdę można je złamać tylko raz. Reszta to ledwie zadrapania.

 Mój umysł znalazł ucieczkę od rozważań o cierpieniu.

 Za każdym cierpieniem stoi jakiś dramat, który powinien być uszanowany.

 (...) Najgorszą samotnością
nie jest ta, która otacza człowieka,
ale ta pustka w nim samym.

 Człowiek musi się nauczyć cierpienia, bo inaczej nie potrafi doznać przyjemności.

 Ale on nie przychodził. Może jest zajęty, żeby znaleźć czas dla mnie - rozważałam. Ale trzy miesiące to nieco długo. Nawet jeżeli nie mógł się ze mną spotkać, to przynajmniej mógłby podnieść słuchawkę telefonu i zadzwonić. Doszłam do wniosku, że zupełnie o mnie zapomniał. Okazało się, że nie jestem dla niego ważna.
A to bolało - jakby w sercu zrobiła mi się mała ranka. Nie powinien był obiecywać, że jeszcze kiedyś przyjdzie. Obietnice- nawet te niezobowiązujące - zostają człowiekowi w pamięci.