Życie stanowi podróż, która prowadzi nas nie tylko poprzez dobrze znaną i określoną drogę, ale przede wszystkim nieodkrytą i pełną niewiadomych. Człowiek jest kowalem swojego losu.
Z losami nigdy szlachetny duch nie walczy, tylko co dzień mówi do siebie: jestem stworzony na obraz Boga, jestem prawdziwym pokrewnikiem bóstwa.
Ducunt volentem fata, nolentem trahunt. Los prowadzi chętnego, niechętnego ciągnie.
Cokolwiek nas spotka, jest nam potrzebne do pełnego rozwoju. Nie podąża za tobą nic, co by było zbędne, nic, co by cię nie dotyczyło. Wszystko, co się zdarza, ma swoje znaczenie.
Życie prowadzi człowieka tam, gdzie musi on trafić, a serce mówi mu, gdzie chciałby być. Ale to siła woli decyduje, gdzie będzie.
Przyjaźń, której nic nie ogranicza, jest największym darem losu. To najskuteczniejszy lek na wszelkie zmartwienia, najmocniejsza broń przeciwko wszelkim nieszczęściom, najcenniejszy skarb, który czeka tylko na nas, byśmy go odkryli.
"Dum inter homines sumus, colamus humanitatem; non enim debemus nasci in aliquo angulo patriae, sed spectare ad totius mundi communem conditionem naturae."
Pamiętaj, że kiedy wychodzisz z burzy, nie będziesz już tą samą osobą, która do niej weszła. O to chodzi w burzach.
Każda chwila naszej egzystencji jest jak jakiś kwiat, który rośnie w nas, a natura zapewnia, że każdy z tych kwiatów ma swoją porę, czas i moment do rozkwitnięcia. Nie można zmusić kwiatu do pęknięcia, mało tego, nie można go nawet przekonać.
Nasz los ma tendencje do spełniania naszych pragnień. Po prostu musimy umieć i odważyć się je wyrazić.
Miłość, największa z sił, która wszystkimi żyje, Która odnawia i na nowo tka losy, Której jestem ja sługa i ty jesteś sługa. Nasza duma, nasza pociecha, nasze marzenie, Na którego modlitwę zawsze odpowie kapłan.
Kto narzeka na los, ten nie ma siły: kto siłą ducha sprzeciwia się mu, ten go pokonuje.