Albo dostosujesz się do nowych czasów, albo wypadasz z gry.
Albo dostosujesz się do nowych czasów, albo wypadasz z gry.
Czas leczy rany, prawda? -Chyba tak, tylko trzeba dać mu szansę.
Czas krótki, niepewny, świętość daleka, czyń, co czynisz.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwa razy, bo przepływająca woda nie jest już tą samą, a człowiek, który najpierw ją dotknął, nie jest już tym samym człowiekiem.
Człowiek, który odczuwa, jak cenny jest każdy moment, zrobi coś z tego. To jest główna różnica między nami, a nimi.
Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro. Dostaliśmy od Boga dar czasu. Wartość czasu zależy od tego, jak go wykorzystamy.
Czas jest najmądrzejszy doradca. Nie ma nic, co by ukryło prawdę jak czas. Musimy zdobyć się na cierpliwość, aby zrozumieć prawdę ukrytą w czasie.
Nie liczy się to, ile mamy lat. Liczy się to, jak je przeżyjemy. Strata czasu to strata życia. A opóźnianie – największa marnotrawstwo czasu: nie dość, że marnujemy to co odwlekamy, to jeszcze tracimy czas na zastanawianie się, kiedy zacząć.
Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką możemy posiąść, ale zbyt często o tym zapominamy. Przemija, nieubłaganie, a my, zamiast go doceniać, często go marnujemy na rzeczy nieistotne.
Czas jest jedyną sprawą, której rzeczywistej istoty nie rozumiemy. Ucieka zbyt szybko, kiedy bawimy się bez trosk, a przemieszcza się zbyt powoli, kiedy smucimy się i tęsknimy.
Są ludzie, którzy marnują czas, nie potrafiąc zdecydować, kiedy skończyć coś odmienne i kiedy zacząć coś nowego. I są tacy, którzy wykorzystują każdy marnowany przez innych moment.