Czas jest rzeczą nieodwracalną, nie można go cofnąć, tylko żyć z pełnym zrozumieniem, jak cenny jest każdy moment. Nieodwołalność czasu jest czymś, co sprawia, że życie jest tak bezcenne.
Czas nas uczy, zbyt często na własnych błędach, że życie nie jest basenem, lecz oceanem. Zbyt wielkim, by poznawać jego głębie. Zbyt nieprzewidywalnym, by przewidzieć jego sztormy. Zbyt pięknym, by go nie kochać.
Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
Nie trać złotej godziny spotkania dla powitania, zegarek bić może, ale czas nigdy nie wróci do tych, którzy stracili.
Czas jest jak rzeka, której nie możemy dotknąć dwukrotnie, mamy tylko jedną szansę, aby popłynąć razem z nią w swoje wyjątkowe życie.
Czas jest jak rzeka, której brzegów nie możemy dostrzec. Płyniemy z prądem, a między narodzinami a śmiercią jest tylko chwila słońca przez liście drzew.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo ta woda, której dotknąłeś, już przepłynęła i nie wróci nigdy.
Czas jest jak rzeka, w której nie można stąpać dwa razy. Lecz to nie brzeg rzeki, który się zmienia, lecz samo płynące w nią wody.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo woda, której dotknąłeś już płynie dalej. Ciesz się każdym momentem życia
Czas, który zobacza i słyszy wszystko, jest najmądrzejszym; bo czas daje odpowiedzi, ujawnia tajemnice, jest cierpliwy, a jego plansza, tymczasowo napisana bzdurami, w końcu zostaje oczyśćzona.
