I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. ...

 Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką możemy posiąść, ale zbyt często o tym zapominamy. Przemija, nieubłaganie, a my, zamiast go doceniać, często go marnujemy na rzeczy nieistotne.

 Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepłynęła woda, której dotknęliśmy, nie powróci nigdy więcej. Cieszmy się każdym momentem, który jest nam dany.

 Czas to nie to, co zegar pokazuje. To jest coś, co zdarza się w umyśle. Kiedy myślisz, czas leci. Kiedy jesteś przerażony, czas się zatrzymuje. Czas może latać, czas może się skurczyć. Czas jest gumą, można go rozciągnąć lub skurczyć.

 Czas jest względny i jego wartość zależy od tego, co z nim robimy. Można go marnować i tracić, ale można też przeżywać tak intensywnie, że sekunda staje się wiecznością.

 Ważne jest nie to, ile mamy
czasu, ale to, co z nim zrobimy.

 Czas jest tym, czego najbardziej potrzebujemy, ale tego, co najgorzej wykorzystujemy.

 Czas jest jak rzeka, którą nie można dotknąć dwa razy, ponieważ woda, której dotknąłeś już uciekła i nigdy nie powróci

 Czasu nie można zatrzymać. Można go tylko stracić. I jedno jest pewne, kiedy tylko się zgubisz, nie znajdziesz drogi powrotnej.

 Niezłomną zasadą jest, że nawet najdłuższa podróż zaczyna się od pierwszego kroku. Wszystko, co robimy, mimo że jest małe, może mieć olbrzymie znaczenie dla tego, co przyjdzie później.

 W każdym momencie czasu kryje się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. W każdym momencie czasu kryje się wieczność.