Czas jest darem, którego większość z nas nie docenia. Traktujemy go jak coś, co zawsze jest pod ręką, a nie jako coś, co możemy stracić w każdej chwili.
Czas jest kosmopolitą; nie zna granic. Czas jest filantropem; nie ma nikogo, do kogo by nie dotarł. Czas jest mordercą; zabija wszystko, co żyje. Czas jest grabarzem; pogrzebuje wszystko, co nie żyje.
Czas, podobnie jak woda w rzece, nieustannie płynie. Nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, nie można dwa razy przeżyć tej samej chwili.
Czas to nie to, co zegarek pokazuje. Czas to to, co dzieje się w nas, i co my sami czynimy. Przyszłość jest tajemnicą. Przyszłość zależy od tego, co robimy w teraźniejszości.
Czas jest niczym rzeka, nie możemy dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo woda, której dotknęliśmy przepływa, a przychodzi nowa. To samo dotyczy czasu.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwa razy, bo przepływająca woda nie jest już tą samą, a człowiek, który najpierw ją dotknął, nie jest już tym samym człowiekiem.
Czas, który widzi i słyszy wszystko, zanim jeszcze to się stało, zna przyszłość jak przeszłość, i nie musi biec z wydarzeniem, żeby znać je jako już dokonane.
Czas – najlepszy sędzia.
Czas jest najważniejszym składnikiem życia. Nie możemy go zatrzymać, nie możemy go odzyskać, dlatego musimy go docenić.
Czas przemija nieubłaganie. Nie czeka na nas. Nie wraca. Czym jest więc czas? To nasza cenna waluta, którą możemy wydawać tylko raz. To nasza kolejność, której nie możemy zmienić. Czas to nasze życie.
