Refleksja nad przemijaniem czasu

 Czas to najcenniejszy skarb, który nam dano. Czym go szparciej zużywamy, tym więcej go mamy.

 Czas jest jak rzeka, nie można wejść dwa razy do tej samej wody. Wszystko płynie, nic nie stoi w miejscu, przemijanie jest nieubłagane.

 Nie sztuką jest umrzeć, ale przeżyć. Czas, który każdy dostaje na życie, jest tak samo długi, tylko go inaczej wykorzystujemy. Każda chwila jest bezcenna, jeśli znamy jej wartość.

 Jeśli nie porzucisz przeszłości, ona zniszczy Twoją przyszłość.
Żyj tym, co oferuje teraźniejszość, a nie tym, co zabrała przeszłość.

 Są ludzie, którzy marnują czas, nie potrafiąc zdecydować, kiedy skończyć coś odmienne i kiedy zacząć coś nowego. I są tacy, którzy wykorzystują każdy marnowany przez innych moment.

 Czas jest najbardziej cennym zasobem, którego nie można odzyskać. Nauczyć się go szanować to prawdziwa sztuka życia.

 Czas to jeden z naszych najważniejszych zasobów. Nie można go ani kupić, ani zatrzymać. A wartość tego, co zrobimy z naszym czasem, jest czymś, co w końcu definiuje nas jako ludzi.

 Czas to nie to, co zegar pokazuje. To jest coś, co zdarza się w umyśle. Kiedy myślisz, czas leci. Kiedy jesteś przerażony, czas się zatrzymuje. Czas może latać, czas może się skurczyć. Czas jest gumą, można go rozciągnąć lub skurczyć.

 Twoje czas jest ograniczony, nie marnuj go na bycie kimś, kim nie jesteś. Nie bądź uwięziony dogmatem - którym jest życie prowadzone według myśli innych ludzi. Nie pozwól, że szum cudzych opinii zagłusza twój własny wewnętrzny głos. Najważniejsze: odważ się podążać za swoim sercem i intuicją.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, która przemknęła, nigdy więcej nie powróci. Ciesz się każdym momentem życia.