Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
Pędzimy przez życie tak szybko, że zostajemy sami z sobą. Najstraszniejszy z naszych samotności, niż być samym w nocy.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływała i przepływa, ciągle. Ciesz się każdym momentem życia.
Czas jest tym, co najtrudniej jest zrozumieć. Jego nie można kupić, ukraść, pożyczyć, ani go nabyć. Jedyne, co możemy z nim zrobić, to wykorzystać jak najlepiej.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się cieszą. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Czas jest najważniejszą rzeczą, jaką możemy posiadać. Możesz użyć go, ale nie możesz go odzyskać. Jeśli stracisz go raz, nigdy go nie odzyskasz.
Czas jest rzeczą nieodwracalną, nie można go cofnąć, tylko żyć z pełnym zrozumieniem, jak cenny jest każdy moment. Nieodwołalność czasu jest czymś, co sprawia, że życie jest tak bezcenne.
Czas jest jedyną sprawą, której rzeczywistej istoty nie rozumiemy. Ucieka zbyt szybko, kiedy bawimy się bez trosk, a przemieszcza się zbyt powoli, kiedy smucimy się i tęsknimy.
Czas jest pewnego rodzaju rzeką, której nie możemy przekroczyć. Zanosi wszystko, co tworzymy, tworzy mury, które niszczą nasze marzenia i oddziela ludzi, z którymi bylibyśmy chcieli zostać na zawsze. Czas to niewidzialny władca, zawsze nieubłagany.
Nie wahaj się być szczęśliwym, bo to są dobre czasy. Żyjemy, to zawsze są dobre czasy.
