Ludzie często na to, aby ...
Ludzie często na to, aby ukoić własne cierpienia, zadają je innym.
Jeśli człowiek zbyt dużo myśli, znika wszelka wiara.
Człowiek straciłby odwagę, gdyby nie był podtrzymywany przez fałszywe wyobrażenia.
Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez. I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.
Kiedy się wiele w życiu wycierpiało, każde dodatkowe cierpienie jest jednocześnie czymś nie do zniesienia, i błahostką.
Każdy może tworzyć byle co i ma prawo być z tego zadowolonym, byle by nie był w swej pracy szczerym i znalazł kogoś, który równie kłamliwie będzie to podziwiał.
Również miłość bliźniego ma swoje granice, inaczej stałaby się udręka bliźniego.
Fundamentalnym faktem ludzkiej egzystencji jest człowiek z człowiekiem.
Wściekamy się na siebie, ale czasem warto sobie zadać pytanie: czy gdyby tej osoby zabrakło jutro, czy ja nie będę tęsknić?
Niech nienawidzą, byleby się bali.
Niezrównany jest wdzięk dzieci, dopóki nie nauczą się tańczyć!