W rzeczy samej historia to ...

 To człowiek chory, tak, jak i ty. On nie pogardzam tylko nikomu nie wierzy.

 Kiedyś traktowałem
ludzi dobrze. Teraz -
z wzajemnością.

 Jeśli przechodzisz
przez piekło, nie zatrzymuj się.

 Wiersz jest jak twarz ludzka –
jest jednocześnie przedmiotem,
dającym się zmierzyć, opisać, skatalogować, i apelem.
Apelu można wysłuchać,
albo można go zignorować,
lecz trudno ograniczyć się do mierzenia go metrem. Trudno mierzyć wysokość płomienia przy pomocy szkolnej linijki.

 To straszne urodzić się bez wyobraźni. Ciekawe, czy to leczą?

 Prawdziwa sprawiedliwość lituje się nad błędami bliźniego,fałszywa tylko oburza się na nie.

 Dobrze jest ufać.
Nie ufać jeszcze lepiej.

 Ludzie są sobie bliżsi, świat się przeludnia.

 Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko.

 Strach i ból mogą Cię dotknąć tylko wtedy, gdy im na to pozwolisz.