To smutne, że głupcy są
tak pewni siebie, a ludzie mądrzy, tak pełni wątpliwości.

 Ludzie są przewrotni nie tyle z powodu bogactwa, ile z powodu chęci posiadania go.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Marina powiedziała mi kiedyś, że wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło.

 Religia nie jest sprawą prywatną, lecz sprawą ludzkości.

 Tylko ten kto ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może człowiek taki wyrazi się czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał.

 Dwojako chybiamy w naszych stosunkach z ludźmi: gdy ich krzywdzimy i gdy im nie pomagamy, choć pomóc możemy.

 Naprawdę niebezpieczny człowiek nigdy nie grozi.

 Ideolog chce ze swojej gliny nowego
człowieka ulepić. I zawsze robi tylko błoto.

 Kiedy się wiele w życiu wycierpiało, każde dodatkowe cierpienie jest jednocześnie
czymś nie do zniesienia, i błahostką.