Człowiek jest najgorszym źródłem prawdy o sobie.

 Taki jest świat: każdemu się wydaje, że jest lepszy od sąsiada.

 Najgorszymi wrogami są nasi bliscy, którzy znają nasze słabe punkty i wiedzą jak uderzyć.

 Człowiek ma w sobie zawsze dwa oblicza. Jedno z nich widać bardziej niż drugie, które tylko ostrożnie wygląda z wewnątrz, bojąc się, że zostanie spłoszone. Nie zawsze, to bardziej widoczne, ludzkie oblicze, jest tym obliczem prawdziwym. 

 Gdzieś czytałam, że dojrzewając, człowiek otrzymuje taką twarz, na jaką sobie zasłużył.

 Kiedy przychodzi śmierć, dobra tego świata tylko przeszkadzają. Nie zabierzemy z sobą niczego.

 Prawdziwe oblicze człowieka zobaczysz, gdy nie jesteś już mu potrzebny w życiu.

 Rozmawiajmy z bliskimi za życia – bo przyjdzie moment, kiedy dialog straci zasięg i zostaną tylko łzy i wspomnienia.

 - Ale miałeś iść na północ.
- Północ czy południe, to zależy,
w którą stronę odwrócisz głowę.
Wydaje mi się nawet, że im bardziej idziesz na północ, tym większe szanse, że wylądujesz na południu.

 Prawdziwa sprawiedliwość lituje się nad błędami bliźniego,fałszywa tylko oburza się na nie.

 Człowiek bardzo się uskarża przy każdym bólu, a tak rzadko się cieszy, gdy go nie czuje...