Człowiek jest najgorszym źródłem prawdy o sobie.

 Idee to córy przeszłości i matki przyszłości, zawsze zaś niewolnice czasu.

 Nasze pokolenie będzie musiało okazać skruchę nie tylko za pełne nienawiści słowa i czyny ludzi złych, ale przede wszystkim za przerażające milczenie ludzi dobrych.

 Ale nie można wiecznie żyć
wspomnieniami, które są
jak wielkie brzemię.

 Jak mię oburza Przysłowie,Co złego człeka psem zowie!Ileż mój pies donieść gotówZłym ludziom obych przymiotów!

 We mnie jest dwu
ludzi, jeden zupełnie rozsądny,

drugi wariat. Który zaś zwycięży?

 Większość ludzi porusza się na drodze złotego środka, a potem dziwią się wszyscy, że jest ona tak zatłoczona.

 Nieco marzycielstwa jest rzeczą dobrą, jak narkotyk w małej dawce. Koi silne nieraz rozgorączkowanie pracującego umysłu i rodzi w duszy miękką, świeżą mgłę, która łagodzi surowe zarysy czystej myśli, wypełnia gdzieniegdzie braki
i niedociągnięcia, wiąże całości
i ściera zbyt ostre kontury idei.

 Najlepsze co może człowiek ofiarować po krwi to łza.

 Omnia mea mecum porto(wszystko, co posiadam, noszę ze sobą)Prawdziwym bogactwem człowiekajest jego wartość wewnętrzna.

 Ponieważ współczucie w stosunku do zwierząt jest tak nierozerwalnie związane z dobrocią charakteru, można zaufać poglądowi, że jeśli ktoś jest okrutny wobec zwierząt, to nie może to być dobry człowiek.