Człowiek jest najgorszym źródłem prawdy o sobie.

 Czy głodni tego świata umierają zbyt cicho, czy syci żyją zbyt głośno?

 W obliczu niebezpieczeństwa ciało traci swą wartość i zarazem znika jego kult. Człowiek przestaje interesować się sobą. Ważne jest tylko to, czemu służy.

 Jak mówi adygejskie przysłowie:
Gdzie nie ma dobrych starców, nie ma też dobrej młodzieży.

 Biedaków nigdy nie stać na
nic, dlatego właśnie są biedakami.

 Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 Kto się poświęcił dla dobra ludzi, powinien o ich sądzie zapomnieć.

 Uważaj komu ufasz. Zaufanie może cię bardzo drogo kosztować, jeśli zainwestujesz je w niewłaściwą osobę.

 Tylko ten, kto ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może człowiek taki wyrazi się czasem niezręcznie, a na­wet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał.

 Ona nie potrafiła zostać, ja nie potrafiłem jej zatrzymać, obydwoje byliśmy równo porąbani
i dźwigaliśmy nadbagaż przeszłości.

 Szukam człowieka.